Jak przestać jeść w nocy?

Każdy od czasu do czasu zjada późną kolację lub przekąskę o północy, ale u części osób, nocne podjadanie może przerodzić się w regularny nawyk, na tyle problematyczny, że zaczyna być destrukcyjny dla zdrowia.

W dzisiejszych czasach żywność niestety stała się narzędziem służącym do poprawy samopoczucia, przez co częściej dochodzi do występowania zaburzeń odżywiania oraz nadwagi i otyłości.

Zespół Nocnego Jedzenia (NES) polega na niekontrolowanym, zwykle powtarzającym się, objadaniu w godzinach wieczornych i w nocy. Wiąże się to z zaburzeniami nastroju i snu oraz może być przyczyną rozwoju otyłości. Może występować jako choroba niezależna lub współistniejąca z innymi, takimi jak właśnie otyłość czy depresja.

Na napady nocnego jedzenia narażone są też osoby, które stosują bardzo restrykcyjne diety lub głodzą się w ciągu dnia oraz osoby rzucające palenie.

Leczenie Syndromu Nocnego Jedzenia wymaga zintegrowanego podejścia, które może obejmować zarówno terapię, jak i możliwości leczenia farmakologicznego. W tym celu należy skonsultować się ze specjalistą z poradni zaburzeń snu, bo w tym miejscu leczy się tę przypadłość.

Dodatkowo trzeba zadbać o:

Planowanie posiłków, tak żeby było odpowiednio zbilansowane w ciągu dnia, co może zmniejszyć potrzebę jedzenia w nocy. Zaleca się spożywanie posiłków w ustalonych porach, aby można było ustabilizować apetyt.

Ponieważ stres może przyczyniać się do NES, techniki zarządzania stresem, takie jak medytacja, głębokie oddychanie, joga czy regularne ćwiczenia fizyczne, mogą być skuteczne w łagodzeniu impulsu do jedzenia w nocy.

Regulacja rytmu dobowego: NES może być związane z zaburzeniami rytmu dobowego, dlatego też praktyki mające na celu normalizację snu, takie jak unikanie ekranów przed snem, ustalenie stałej pory zasypiania i wstawania, mogą wpłynąć korzystnie na leczenie.

Ważne jest, aby pamiętać, że leczenie powinno być dostosowane indywidualnie i najlepiej jest przeprowadzać je pod nadzorem specjalisty ds. zaburzeń odżywiania, psychologa, psychodietetyka lub innego specjalisty.